دوست

کلمه ای که جدیدا معنی خاصی برام پیدا کرده.چیزی که وقتی به کسی نسبتش میدی اون شخص برات مثبت میشه جدا از سن و سالش و جنسیتش و چیزای دیگه. 

این حتی به خدا هم نسبت داده میشه.بزرگترین مثبت عالم هستی.در حقیقت از خودش به عاریت گرفته شده. 

دوست عزیزترین میشه.دوست چیزای مشترکی با تو داره تا دوستت بشه.شاید یک هدف مشابه. 

وقتی قراره روی دوستیت حساب بشه سعی می کنی بهترین کارها را انجام بدی.دوستی سالهای سال میتونه باقی باشه حتی تا آخر عمر. 

پیمان دوستی به راحتی شکسته نمیشه،فراموش نمیشه،اگه بشه غم و اندوه با خودش میاره. 

دست دادن محکم کردن پیمان دوستیه. 

یاد زمانی افتادم که دانشمند دستشو به طرف آسیمو دراز کرد و اون با فکر خودش دست داد.نمیدونم آیا اون با خالق خودش پیمان دوستی ایجاد کرد؟  

وقتشه که دست خودمو به نشانه دوستی به آسمان ببرم.جایی که فکر می کنم قراره دوستی که فکر می کنم اون بالاست دستمو فشار بده.مهم نیست که اون بالا هست یا نیست.مهم اینه که اون حالا دوست منه.اینجا یا هر جای دیگه.