راه معنوی را باید با دل و جان پذیرفت و با آن زندگی کرد .
زندگی به ما نقش های مختلفی را می دهد که در طول روز بازی می کنیم . فرزند هستیم ، پدرهستیم ، محصّل هستیم ، راننده هستیم ، مشتری هستیم ، ... .
در اجتماع ، مرتّب نقش هایمان عوض می شود . نقش های مختلف ، جاهای مختلف ، ... .
وقتی وارد راه معنوی می شویم ، همه ی این نقش ها تبدیل به یک نقش می شود
و آن رهرو راه معنوی است . ما فقط یک نقش را بازی می کنیم و آن نقش یک سالک است .
هیچ نقش دیگری نداریم . باید این را تمرین کنیم که درهر حالتی ما فقط یک چلا هستیم ،
نه هیچ کس دیگر . به تدریج باید نقش های مختلفمان را در نقش اصلی که رهرو راه معنوی است ، حلّ کنیم و فقط همین یک نقش را داشته باشیم .
در هر جا که هستیم و با هر کس که هستیم ؛ ما فقط یک چلا هستیم .
با عشق
نمیای . نمیای وقتی میای کلی سروصدا میکنی .
خوب عزیزم من در مورد مطلب ایندفت اید بگم ما فقط در گام اول باید سعی کنیم انسان باشیم و به کسی اسیب نرسونیم .
بعد مطمئنا اون انسان گام به پله های بالاتر میزاره
با عشق
ــــــلام شاهین...
انقدر دوست دارم توی زتدگیم فقط نقش خودمو بازی کنم.
همه زندگیم شده نقش های مختلف بازی کردن برای اطرافیان.
پست خوبی بود . منو که به فکر برد...
ممنون که اومدی و همراهم شدی.
امیدوارم فقط یه رهگذر نباشی و پایه ثابت باشی.
رهگذر:من که رهگذرم شاهین رو نمی دونم
شاهین :
تنها ان هستی دارد .
این تنها اصل این وبلاگ هست .
من هم تا وقتی ان مقام متعال بخواهد هستم .
با عشق
سلام. به خونه من هم سر بزنید.